به گــزارش سرویـــس مقــالات زنان بلــوچ: خودش و چیزهایی را که متعلق به او است، دوست دارد و اجازه نمی‌دهد آن چیزها را از دستش بگیرند حسادت‌های اخلاقی از سنین دبستانی آرام آرام شکل می‌گیرند. البته در این حسادت‌ها که جنبه ارزشی و اخلاقی دارد، رفتار و الگوی پدر و مادر و ارتباطاتی که با همدیگر دارند، به ویژه رفتارها و روابط تبعیض آمیز می‌تواند در بستر سازی حسد اخلاقی اثر بگذارد، ولی در سنین اولیه این‌ها ضد ارزش اخلاقی نیستند، بلکه فرایند رشدند. یکی از آن چیزهایی که در صفات شخصیت بچه بروز می‌کند احساس تملک است. بنابراین اگر اسباب بازی‌اش را دست بزنید جیغ می‌زند و ناراحت می‌شود. این اختلال نیست. البته به مرور زمان، با الگوی رفتاری که والدین با همدیگر و با فرزندان دارند، می‌توانند زمینه سازی کنند تا بچه حالت بخشش، تعامل و داد و ستد را پیدا کند.

حسد نمود خودخواهی است. گاهی پدر و مادر زمینه ساز حسد در فرزندانش می‌شود. پدر یا مادری را در نظر بگیرید که شیرینی را به یکی از فرزندانش تعارف می‌کند و به فرزند دیگرش تعارف نمی‌کند، برادرش می‌گوید: پدر، مادر چرا به من تعارف نکردید؟ جواب درستی نمی‌شنود و همین موجب می‌شود که نسبت به برادرش آزاری، اذیتی، پشت پایی نثار کند که شما اسمش را حسد می‌گذارید، در صورتی که ما اگر تبعیض نمی‌گذاشتیم، این صفت جلوه نمی‌کرد. باید این را ریشه یابی کنیم. بنابر این فکر نکنیم کسی پیدا می‌شود که در وجودش حسد نیست.

همه انسان‌ها این گونه صفات را دارند. باید به تدریج به آن‌ها کمک کنیم تا بتوانند بر این صفات ناپسند مسلط شوند. اگر پدر و مادر، معلم و مربی توانست این کار را انجام دهد، حسد آرام می‌گیرد، اما اگر نتوانست، آتش آن شعله ور می‌شود و خودش و دیگری را می‌سوزاند. توقع ما این نباشد که بچه ما هیچ حسد نداشته باشد، توقع ما این باشد که اگر او را ارشاد و کمک کردیم، پذیرا باشد. اگر انسان نسبت به کسی حسود است، باید هدیه‌ای بفرستد. این هدیه موجب می‌شود قلب او محبتی پیدا کند و روشنی این محبت شعله حسد را بپوشاند.

تهیه و تنظیم: فریده سالارزایی

منبع: خانواده پویا، معاونت تربیتی- فرهنگی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)

کد کاربر ثبت کننده : 786